Κυστικέρκωση

Η κυστικέρκωση είναι η πιο συχνή παρασιτική λοίμωξη που προσβάλλει το κεντρικό νευρικό σύστημα και προκαλείται από τον Κυστίκερκο, μία προνύμφη του πλατυέλμινθα σκώληκα “ταινία των χοίρων”. Ενδημεί κυρίως σε αναπτυσσόμενες περιοχές όπως το Μεξικό, η ανατολική Ευρώπη, η Ασία, η νότια και κεντρική Αμερική και η Αφρική. Η συχνότητά της φτάνει μέχρι και το 4% σε μερικές περιοχές.

Η μόλυνση προκαλείται με κατανάλωση μολυσμένων τροφών με αυγά του σκώληκα ή με ώριμο σκώληκα, συνήθως ωμών λαχανικών ή ανεπαρκώς μαγειρεμένου χοιρινού.

Η επώαση διαρκεί από μήνες έως και δεκαετίες ωστόσο το 83% συνήθως θα εμφανίσει συμπτώματα εντός της επτατετίας (7 έτη) από την έκθεση στην νόσο. Το κεντρικό νευρικό σύστημα προσβάλλεται στο 60-92% των περιπτώσεων ενώ ακολουθούν το μυοσκελετικό, οι οφθαλμοί και ο υποδόριος ιστός.

Οι κλινικές εκδηλώσεις της κυστικέρκωσης περιλαμβάνουν επιληπτικές κρίσεις, σημεία ενδοκράνιας υπέρτασης, εστιακά νευρολογικά ελλείμματα και διαταραχή των ψυχοδιανοητικών λειτουργιών.

Διάγνωση

Η διάγνωση της κυστικέρκωσης τίθεται με αξονική και μαγνητική τομογραφία εγκεφάλου και σπονδυλικής στήλης και ιδιαίτερα με ειδικές ορολογικές εξετάσεις (ELISA) έναντι της κυστικέρκωσης.

Θεραπεία

Η θεραπεία της κυστικέρκωσης συνίσταται κυρίως στην χορήγηση αντιελμινθιακών φαρμάκων (Praziquantel, Albentazol και Niclosamide) με σύγχρονη χορήγηση κορτικοστεροειδών.

Το χειρουργείο εφαρμόζεται σπανίως είτε με την μορφή στερεοτακτικής βιοψίας για την διάγνωση της νόσου, είτε σε ενδομυελικές ή ενδοκοιλιακές κύστεις με φτωχότερη ανταπόκριση στην φαρμακευτική αγωγή, είτε τέλος σε βλάβες που προκαλούν υδροκέφαλο.